کت و شلوار ریشه در فرهنگ ایران دارد
با رجوع به فرهنگ و تمدن ایرانی درمی یابیم که به وجود آمدن کت و شلوارهای امروزی ریشه در فرهنگ ایرانی دارد.
امروزه بیش تر مردمان جهان، پوشاک کهن خود را به دلیل دست و پاگیر بودن کنار گذاشته اند و اکنون پوشاکی را بر تن می کنند که هم زیبا و هم راحت باشد. با وجود این، برخی از پوشاک کهن به دلیل آن که در همان روزگاران کهن دو ویژگی زیبایی و راحتی را با خود داشته اند هم چنان ماندگار شده اند و خواهان دارند، در این میان یکی از پوشاک های کهن ایرانی، یعنی کت و شلوار، نه تنها تا روزگار ما برجای مانده بلکه تبدیل به پوشاکی جهانی شده است و در بیش تر همایش های سیاسی، ورزشی، علمی و فرهنگی، پوشاک رسمی به شمار می آید.
در یکی از کتاب های روت ترنویل کاکس، از پژوهش گران برجسته ی تاریخ پوشاک که با عنوان «تاریخ لباس» به فارسی ترجمه شده، دو نوآوری ایرانیان در پوشاک را یادآور شده است. نخست این که ایرانیان باستان، زیر بالاپوش خود، پیراهن و شلوار زیر و جوراب می پوشیدند و دوم این که بالاپوش های بلند ایرانی جای خود را به کتی داد که روی شلوار پوشیده می شد و بی گمان ایران خاستگاه کت و شلوار استاندارد امروز مردان است.
شواهد بسیاری نشان می دهد که شلوار از عناصر اصلی پوشاک ایرانیان بوده و در فرهنگ ها و تمدن های دیگر از جمله آشوریان، بابلیان و یونانیان وجود نداشته است. در نقوش طاق بستان و بشقاب های نقره ای باقی مانده از دوره ی ساسانی کتی کوتاه دیده می شود که نشان گر آن است که پادشاهان، گاهی از یک کت کوتاه با آستین بلند استفاده می کرده اند، این کت جلو باز بوده و بلندی آن تا زیر سینه می رسید و با دکمه ای دایره ای شکل در جلوی سینه بسته می شد. دور سینه و یقه نیز مزین به نوارهای زیبا بوده است. علاوه بر آثار به دست آمده، نوشته های تاریخ نگاران یونانی مانند هردوت نیز بازتاب دهنده ی این نوآوری ایرانی است.
یونانی ها ایرانیان را به دلیل پوشیدن شلوار به سخره می گرفتند و حتی هنگامی که اسکندر شیفته ی پوشاک ایرانی شد از پوشیدن شلوار سر باز زد. در زمان اشکانیان شلوار و بالاپوش های آستین دار تن پوش مرسوم در سراسر خاور نزدیک شد. نمونه ای از شلوار و پیراهن این دوره را در پیکره ی فلزی یک سردار اشکانی می توان دید که در موزه ی ایران باستان نگه داری می شود.
شلوار شاید نه به شیوه ی امروزی، اما همواره در فرهنگ و در دوران مختلف حکومت های ایران وجود داشته و اغلب حتی مورد استفاده ی زنان نیز قرار می گرفته است. پیش از ورود اسلام به ایران، شلوارها عموما شلوارهای تنگ و چسبانی بودند که با چکمه و به منظور سوارکاری و جنگاوری مورد استفاده قرار می گرفتند.
در قرن ۱۷، کت و شلوار و کلاه گیس لباس مخصوص درباریان فرانسه بود که با انقلاب فرانسه شیوه استفاده از آن دگرگون شد. این کت و شلوارها رنگ های روشن داشتند که اکثرا کت آن به رنگ قرمز و شلوار آن به رنگ سفید بود و چکمه هایی بلند با آنها می پوشیدند. روی کت ها به طرز استادانه ای کار شده بود و آنها را با جواهرات تزیین می کردند. بعد از انقلاب فرانسه این سبک لباس با حفظ ریشه های خود رو به ساده تر شدن رفت.
اوایل قرن نوزدهم فردی با نام «بیو برامل» که بسیار شیک پوش بود، مدل جدید کت وشلوار را وارد زندگی آقایان کرد و این سبک موردتوجه و علاقه مردان اروپا قرار گرفت. در این دوران کت وشلوار بیشتر مخصوص طبقه بالا و به صورت کت های تنگ با دنباله بلند و گرد و رنگ تیره بود که با جلیقه روشن و پیراهن سفید هماهنگ می شد.
اواخر قرن نوزدهم کت وشلوار به سبک امروزی با برش های ساده تر و رنگ های متنوع تر پدید آمد که در ابتدا بیشتر جنبه لباس کسب و کار داشت و اکثرا تجار با کت وشلوار دیده می شدند.کم کم کت وشلوارها ساده تر و امروزی تر شدند و مورد استفاده طبقه های مختلف مردم قرار گرفتند که امروزه جزو جدانشدنی کمد آقایان است و در مراسم خاص مثل مراسم ازدواج تا محل کار استفاده می شود.
